Εξειδικευμένη Αισθητική & Επανορθωτική Οδοντιατρική
791
page-template-default,page,page-id-791,bridge-core-2.3.3,ajax_fade,page_not_loaded,,qode_grid_1300,footer_responsive_adv,qode-content-sidebar-responsive,qode-theme-ver-21.9,qode-theme-bridge,qode_header_in_grid,wpb-js-composer js-comp-ver-6.2.0,vc_responsive
 

Εξειδικευμένη Αισθητική & Επανορθωτική Οδοντιατρική

Τι είναι ο προσθετολόγος;

Ο προσθετολόγος είναι ένας οδοντίατρος που έχει εξειδικευθεί στην αισθητική και λειτουργική αποκατάσταση των χαμένων δοντιών ή οδοντικών ιστών. Οι προσθετολόγοι εκπαιδεύονται για τρία επιπλέον χρόνια μετά από την απόκτηση του πτυχίου της Οδοντιατρικής. Η εκπαίδευση τους περιλαμβάνει τη μελέτη της επιστημονικής βιβλιογραφίας, παρακολούθηση σεμιναρίων και διαλέξεων, πρακτική εκπαίδευση σε ασθενείς με σοβαρά και γενικευμένα οδοντιατρικά προβλήματα και εργαστηριακή εκπαίδευση στην κατασκευή αισθητικών και λειτουργικών αποκαταστάσεων. Ο Προσθετολόγος είναι ο εξειδικευμένος «αρχιτέκτονας» του στόματος, που μπορεί να σχεδιάσει και να κατασκευάσει τις καταλληλότερες για το κάθε κλινικό περιστατικό αποκαταστάσεις, εξασφαλίζοντας άριστη λειτουργία στόματος και άψογη εμφάνιση χαμόγελου.

 

Στεφάνες

Οι στεφάνες (θήκες) είναι προσθετικές εργασίες οι οποίες αποκαθιστούν εκτεταμένες απώλειες οδοντικών ιστών που δεν είναι εφικτό να αντιμετωπιστούν με σφραγίσματα. Τα κατεστραμένα δόντια επανακτούν με τις στεφάνες το αρχικό τους σχήμα και μορφολογία. Επιπλέον ενισχύεται η μηχανική τους αντοχή και προλαμβάνεται η περαιτέρω καταστροφή τους. Οι στεφάνες καλύπτουν περιφερικά όλες τις επιφάνειες των δοντιών. Η συγκόλληση τους στα δόντια γίνεται με κατάλληλα συγκολλητικά συστήματα, ανάλογα με το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένες. Οι στεφάνες μπορούν να κατασκευαστούν εξ ολοκλήρου από πορσελάνη (ολοκεραμικές στεφάνες) ή από συνδυασμό μετάλλου και πορσελάνης (μεταλλοκεραμικές στεφάνες).

 

Γέφυρες

Σε περιπτώσεις απώλειας ενός ή περισσοτέρων δοντιών, το κενό που προκύπτει στον οδοντικό φραγμό μπορεί να αποκατασταθεί με μια γέφυρα. Για την κατασκευή της απαιτείται κατάλληλος εκτροχισμός των γειτονικών προς το κενό δοντιών. Κατ’ αντιστοιχία με τις στεφάνες, οι γέφυρες κατηγοριοποιούνται σε ολοκεραμικές γέφυρες, που κατασκευάζονται μόνο από πορσελάνη  και μεταλλοκεραμικές γέφυρες, που κατασκευάζονται από συνδυασμό μετάλλου και πορσελάνης.

Η κατασκευή μιας γέφυρας προϋποθέτει τρόχισμα των γειτονικών προς το κενό δοντίων. Για το λόγο αυτό, η χρήση γεφυρών προτιμάται σε περιπτώσεις γειτονικών προς το κενό  δοντιών που είναι κατεστραμένα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να δικαιολογείται εκτροχισμός τους για κατασκευή στεφανών. Αν τα γειτονικά στο κενό δόντια είναι ακέραια και χωρίς σφραγίσματα, η προτιμώμενη λύση για την αποκατάσταση των ελλειπώντων δοντιών είναι η χρησιμοποιήση εμφυτευμάτων. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται το τρόχισμα υγιών οδοντικών ιστών από ακέραια δόντια.

 

Ένθετα- Επένθετα

Ταένθετα και επένθετα είναι προσθετικές εργασίες που αποκαθιστούν εκτεταμένη απώλεια οδοντικών ιστών, χωρίς να καλύπτουν το σύνολο τω οδοντικών επιφανειών όπως οι στεφάνες. Στην ουσία πρόκειται για μεγάλου μεγέθους σφραγίσματα που κατασκευάζονται στο οδοντοτεχνικό εργαστήριο και στη συνέχεια κολλώνται στα δόντια με τη χρήση κατάλληλων συγκολλητικών συστημάτων.

Τα ένθετα και επένθετα κατασκευάζονται είτε από πορσελάνη, είτε από ρητίνη. Στο πρώτο ραντεβού ο οδοντίατρος αφαιρεί από το δόντι την τερηδόνα και την παλαιά έμφραξη, παίρνει ένα αποτύπωμα και τοποθετεί ένα προσωρινό σφράγισμα στην οδοντική κοιλότητα. Το αποτύπωμα αποστέλεται στο εργαστήριο όπου κατασκευάζεται η αποκατάσταση και στο επόμενο ραντεβού αφαιρείται το προσωρινό σφράγισμα και γίνεται η συγκόλληση στό δόντι.

Κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι σε δόντια με μεγάλα παλαιά σφραγίσματα ή δόντια με εκτεταμένη τερηδόνα η κατασκευή ενθέτων-επενθέτων ενισχύει τη μηχανική αντοχή τους και εξασφαλίζει τη μακροβιότητα τους.

 

Λευκά σφραγίσματα ρητίνης

Τα λευκά σφραγίσματα ρητίνης είναι από τις πιό συντηρητικές αποκαταστάσεις της σύγχρονης οδοντιατρικής. Το μεγάλο πλεονέκτημα των οδοντιατρικών ρητινών είναι ότι έχουν την ιδιότητα να κολλάνε ισχυρά με την οδοντική επιφάνεια. Η διαδικασία κατασκευής τους περιλαμβάνει απομάκρυνση της τερηδόνας από το δόντι και συγκόλληση της ρητίνης στους εναπομείναντες υγιείς οδοντικούς ιστούς, ώστε να αποκατασταθεί η φυσιολογική μορφολογία του δοντιού.

 

Η επιτυχία και μακροβιότητα των λευκών σφραγισμάτων ρητίνης εξαρτάται από το μέγεθος τους. Μικρού ή μεσαίου μεγέθους σφραγίσματα εμφανίζουν την καλλίτερη κλινική συμπεριφορά σε βάθος χρόνου. Για τη αποκατάσταση μεγάλου μεγέθους οδοντικής καταστροφής ή για την αντικατάσταση παλαιότερων μεγάλων σφραγισμάτων ενδείκνυται η χρησιμοποίηση σφραγισμάτων πορσελάνης (κεραμικά ένθετα ή επένθετα), ή εργαστηριακά κατασκευασμένων σφραγισμάτων ρητίνης (πολυμερή ένθετα ή επένθετα).

 

Όψεις πορσελάνης

Η απόκτηση ενός όμορφου και λαμπερού χαμόγελου, με ελάχιστη παρέμβαση στα δόντια και με μακροχρόνια σταθερότητα του αισθητικού αποτελέσματος, είναι εφικτή στις μέρες μας με τις όψεις πορσελάνης.

Οι όψεις πορσελάνης είναι εξαιρετικά λεπτές φλύδες κεραμικού υλικού, πάχους 0,3-0,5mm που τοποθετούνται στο πρόσθιο τμήμα των δοντιών και χρησιμοποιούνται για να διορθώσουν αισθητικές ατέλειες του χαμόγελου. Οι ατέλειες αυτές αφορούν δόντια με δυσχρωμίες, παλαιά και ακαλαίσθητα σφραγίσματα, μικρής έκτασης κατάγματα, ή ατέλειες χαμόγελου που σχετίζονται με το σχήμα και τη μορφολογία τω προσθίων δοντίων.

Το μεγάλα πλεονεκτήματα των όψεων πορσελάνης είναι η ελάχιστη παρέμβαση (τρόχισμα) των δοντιών, η άριστη αισθητική τους απόδοση και η εξαιρετική μηχανική τους αντοχή.

 

Στεφάνη επί εμφυτεύματος

Η απώλεια ενός δοντιού μπορεί να αποκατασταθεί με τοποθέτηση ενός εμφυτεύματος και κατασκευή μιας επιεμφυτευματικής στεφάνης. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται ο εκτροχισμός των γειτονικών δοντιών για την κατασκευή γέφυρας.

Για την κατασκευή μιας επιεμφυτευματικής στεφάνης βιδώνεται επάνω στο εμφύτευμα το εμφυτευματικό στήριγμα (abutment). Το εμφυτευματικό στήριγμα είναι ένα εξάρτημα που προσομοιάζει με ένα τροχισμένο δόντι που πρόκειται να αποκατασταθεί με μια στεφάνη. Επάνω στο εμφυτευματικό στήριγμα τοποθετειται η επιεμφυτευματική στεφάνη.

Οι επιεμφυτευματικές στεφάνες κατασκευάζονται είτε από συνδυασμό μετάλλου με πορσελάνη (μεταλλοκεραμικές στεφάνες), είτε αποκλειστικά από πορσελάνη (ολοκεραμικές στεφάνες).

Τα εμφυτευματικά στηρίγματα (abutments) είναι είτε μεταλλικά, κατασκευασμένα από τιτάνιο ή από κράμματα χρυσού, είτε κεραμικά, κατασκευασμένα από ζιρκονία.

Η επιλογή του υλικού κατασκευής τόσο του εμφυτευματικού στηρίγματος, όσο και της επιεμφυτευματικής στεφάνης καθορίζεται από τη θέση του δοντιού που έχει απωλεσθεί, τη μηχανική αντοχή που πρέπει να έχει η προσθετική εργασία και τις αισθητικές απαιτήσεις του ασθενή.

 

Γέφυρα σε εμφυτεύματα

Όταν έχουν χαθεί πολλά γειτονικά δόντια και δεν υπάρχει ακραίο δόντι για να στηριχτεί μια συμβατική γέφυρα, μπορούν να τοποθετηθούν δύο ή περισσότερα εμφυτεύματα και τα δόντια που λείπουν να αποκατασταθούν με μια γέφυρα στηριζόμενη σε εμφυτεύματα. Τα υλικά κατασκευής των επιεμφυτευματικών γεφυρών είναι αντίστοιχα με αυτά των επιεμφυτευματικών στεφανών.

Το πλεονέκτημα των επιεμφυτευματικών γεφυρών είναι ότι ο ασθενής αποκαθιστά τα δόντια που έχασε με μια ακίνητη εργασία και αποφεύγει τη χρήση κινητής μερικής οδοντιστοιχίας (μασελάκι), που είναι η μόνη εναλλακτική λύση σε τέτοιες περιπτώσεις.

 

Αποκατάσταση ολικής νωδότητας με εμφυτεύματα

Όταν έχουν χαθεί όλα τα δόντια, η μόνη προσθετική επιλογή που υπάρχει χωρίς τη χρήση εμφυτευμάτων, είναι η κατασκευή μιας ολικής οδοντοστοιχίας (μασέλας).  Χρησιμοποιώντας εμφυτεύματα είναι εφικτή η αποκατάσταση της νωδότητας με ακίνητα δόντια.

Για την κατασκευή ακίνητων προσθετικών εργασιών που αποκαθιστούν όλα τα χαμένα δόντια σε μία γνάθο, δεν απαιτείται ένα εμφύτευμα για κάθε δόντι. Κάτά μέσο όρο 6 εμφυτεύματα ανά γνάθο αρκούν για να στηρίξουν επιεμφυτευματικές γέφυρες 12 ή 14ων δοντιών. Σε επιλεγμένα κλινικά περιστατικά αρκούν ακόμη και 4 εμφυτεύματα για να στηρίξουν ακίνητα δόντια σε όλη τη γνάθο.

 

Οδοντοστοιχίες και εμφυτεύματα

Η συγκράτηση και η σταθερότητα κινητών προσθετικών εργασιών, όπως οι ολικές οδοντοστοιχίες και οι μερικές οδοντοστοιχίες, μπορεί να βελτιωθεί με τη χρήση εμφυτευμάτων.

Απαιτείται μικρός αριθμός εμφυτευμάτων, συνήθως δύο ανά γνάθο, όταν συνδυάζονται εμφυτεύματα με κινητές οδοντικές προσθέσεις. Η βελτίωση της συγκράτησης των οδοντοστοιχιών επιτυγχάνεται μέσω ειδικών μηχανισμών που προσαρμόζονται στα εμφυτεύματα και τις οδοντοστοιχίες. Με τους μηχανισμούς αυτούς οι οδοντοστοιχίες κουμπώνουν στα εμφυτεύματα, γεγονός που βελτιώνει σημαντικά την ικανότητα μάσησης, την ομιλία και την αυτοπεποίθηση των ασθενών.