Η ενδοδοντική θεραπεία είναι μία από της πιο σημαντικές και πολύπλοκες εργασίες της οδοντιατρικής. Επιπλέον, είναι σημαντικό, να διατηρούμε τα φυσικά δόντια μας στο στόμα για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Η ενδοδοντική θεραπεία αντιπροσωπεύεται με αφαίρεση της ύλης που βρίσκεται στο εσωτερικό του δοντιού – αυτό είναι ο πολφός του δοντιού.
Ο πολφός του δοντιού είναι ένας ιστός που αποτελείται από τα αιμοφόρα αγγεία και νευρικές απολήξεις.
Η θεραπεία αρχίζει με την διάνοιξη οπής στην μύλη του δοντιού, φτάνοντας στόν πολφικό θάλαμο και εν συνεχεία στον(στους) ριζικό(-κους) σωλήνα(-νες) ανάλογα σε ποιό δοντι γίνεται η θεραπεία ( μονόριζο ή πολύριζο ) και αφαιρέση του(-των) νεύρου(-ων).
Μετά από αυτό γίνεται η διεύρινση του(των) ριζικού(-ων) σωλήνα(-ων), έκπλυση με διαφορετικά απολυμαντικά, και ολοκληρώνεται με την πλήρωση του(των) ρίζικού(-ων) σωλήνα(-ων) με ειδικό ενδοδοντικό εμφρακτικό υλικό και το δόντι ολοκληρώνεται με την εξωτερική έμφραξη ή ανασύσταση της οδοντικής μύλης με οδοντικές καρφίδες ή άξονα.
Η ίδια η θεραπεία, όπως γνωρίζουμε, είναι ζωτικής σημασίας για να κρατήσουμε τα φυσικά μας δόντια στο στόμα για μια ζωή. Διαφορετικά, θα έχουμε πόνο, και τελικά αν το αμελίσουμε, θα χάσουμε το δόντι μας.
Ο κατεστραμμένος πολφός του δοντιού, εαν δεν αντιμετωπισθεί, οδηγεί ακριβώς σε αυτό το αποτέλεσμα.
Αν δεν λάβουμε μέτρα εγκαίρως, κινδυνεύουμε πολύ. Οι πιο συχνές επιπλοκές της ακούσιας ενδοδοντικής θεραπείας σχετίζονται με βλάβες στους περιβάλλοντες ιστούς των δοντιών – στα οστά, στους βλεννογόνους. Ο νεκρός πολφός του δοντιού μέσα στο δόντι και η τυχών ύπαρξη μικροβίων ή μυκίτων μπορουν να οδηγήσουν σε μόλυνση του δοντιού εσωτερικά ή και του οστού γύρω από τα δόντι και του μαλακού ιστού ( βλεννογόνος, δέρμα ), δηλαδή μπορεί να δημιουργήσει τοπικό απόστημα ( οίδημα – πρήξιμο του ασθενή ) ή κύστη ή κοκκιώματα που μπορεί να οδηγίσει τελικά σε απώλεια του δοντιού.
Οι περισσότεροι άνθρωποι συνδέουν την διαδικασία της ενδοδοντικής θεραπείας με τον πόνο.
Φοβούνται και ο φόβος στις περισσότερες περιπτώσεις οδηγεί σε χειροτέρευση του προβλήματος στο δόντι εάν δεν γίνει εγκαίρως η θεραπεία. Ο οδοντίατρος πρέπει να είναι σίγουρος ότι ο ασθενής του δεν αισθάνεται καθόλου πόνο, γι’ αυτό η διαδικασία της θεραπείας γίνεται κάτω από τοπική και ενδοριζική αναισθησία.
Κατά την διάρκεια της θεραπείας, ανάλογα με την περίπτωση, μπορεί να υπάρχει ελάχιστος πόνος αρχικά, αλλά αυτή είναι και η αιτία για την πραγματοποίηση της θεραπείας. Όταν αναισθητοποιηθεί και ενδοριζικά το δόντι, οι ανησυχίες για τον πόνο εξαλείφονται ολοκληρωτικά.
Είναι σημαντικό για κάθε ασθενή να γνωρίζει ποια είναι τα συμπτώματα από όπου μπορεί να καταλάβει ότι είναι απαραίτητη η ενδοδοντική θεραπεία.
Πρώτιστος είναι ο πόνος. Ο ασθενής μπορεί να αισθανθεί τον πόνο κατά τη διάρκεια του γεύματος – κατά το μάσημα του γεύματος, αν ο πόνος είναι συνεχής ή αν προκαλείται από τη θερμότητα, το κρύο ή από την πίεση, ή ακόμα και αίσθηση του δοντιού υψηλότερα από τα παρακείμενα δόντια, ορισμένες φορές το άγγιγμα ακόμη και με τη γλώσσα είναι οδηνηρο. Μπορεί να πονάει τη νύχτα και ο πόνος να εξαπλώνεται σε γειτονικές περιοχές του κεφαλιού ( στο μάτι, στην μύτη, στο αυτί ) ή να κάνει αντανάκλαση σε άλλα υπάρχοντα δόντια μέσα στο στόμα. Μερικές φορές ο οδοντικός πολφός ( νεύρο του δοντιού ) μπορεί να έχει υποστεί εκτεταμένη ζημιά ή και νέκρωση, έτσι ώστε να μην υπάρχει καθόλου πόνος Ο ασθενής σε αυτή την περίπτωση δεν αισθάνεται καθόλου πόνο, αλλά μπορεί με την γλώσσα να ψηλαφίζει την παρουσία μεγάλης κοιλότητας στο δόντι.
Με την πανοραμική γναθογραφία ή καί την 3D διαγνωστική τομογραφία ( σε ιδιάζουσες περιπτώσεις ) ανιχνεύονται μεταβολές στο περιοδοντικό χώρο που απαιτείται η θεραπεία. Πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να βάλουν οδοντικό εμφύτευμα, αντί να προσπαθήσουν να κρατήσουν το δόντι τους υγιές. Το εμφύτευμα είναι μια καλή λύση στην περίπτωση που το δόντι είναι καταδικασμένο και δεν έχει καμία πιθανότητα να σωθεί.
Η οδοντιατρική όμως έχει ως κορυφαίο έργο να κρατήσει για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα το φυσικό δόντι του ασθενούς στο οδοντικό τόξο του στόματόςτου, και το ποιό σωστό είναι να επιδειώχθει η δυνατότητα για την επίτευξή αυτού του στόχου.
Η σύγχρονη ενδοδοντική θεραπεία διευκολύνει αυτό το έργο, αλλά και ο ασθενής πρέπει να αναλάβει και την φροντίδα των δοντιών του, και τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο να επισκέπτετε τον οδοντίατρό του για προλιπτικό έλεγχο των δοντιών αλλά και του στόματός του γενικότερα.
